سحر
گئجه‌نين قدي كامان‌تك، قوجاليقدان بوكولنده
سَحَرين چنلي چاغي، دان يئري، قاشدان سؤكولنده
شفقين آل قاني سئل تك، اوجا داغدان تؤكولنده
سيلديريملار، دره‌لر، ذيروه‌لر، آل قان بويانيرلار
چشمه شاققيلداياراق غنچه‌لي باغلار اويانيرلار
آغ بولاغ گوز ياشي‌تك لاله‌لي باغلاردان آخاندا
اينجي شبنم‌لري، آل بوينونا، آلاله تاخاندا
نسترن نازيله نرگيس‌ده، خمار گوزلو، باخاندا
سونا بولبوللره باخ، گؤر نئجه توفان، قوپاريرلار
نغمه قوشدوقجا، بوتون گوللري، هوشدان آپاريرلار
شانلي باغلاردا سازاغ، سازيني نازيله چالاندا
نغمه‌لر دالغاسي، قالخيب اوجا داغدان، اوجالاندا
سيلديريملار جانينا، ناله سيزيلتيلا، سالاندا
وارليقين ماهني‌سيدير، سانكي، قولاغلاردا، پيچيلدير
ماهني‌لار، داش دره‌ده، دالغا بولاغلاردا، پيچيلدير
سحرين سئيرينه چيخ، گؤر نئجه ايستك‌لي، آران وار
آرانين چنلي چاغيندا، يئنه توفان قوپاران وار
اولكه‌ميزده گئجه‌نين دوستاغين، عشقيله ياران وار
يول آچين سانكي «كوراوغلو» يئل آتين، چاپدي گونش تك
گئجه‌نين باغريني يارميش، گؤيه يول تاپدي، گونش تك
سانكي آزاده‌ليگين نغمه‌سي‌دير، نور تك الندي
سانكي اولدوزلار، آلوولانمادا، گؤيدن سپه‌لندي
ياناشيب، مين دنيز اولدوقجا، دنيزلر لپه‌لندي
دالغا داغلار بويو، قالخار‌كن، ايشيق هوندوره، چاتدي
گوندوزون بورلوغانيندا، گئجه‌نين لؤتگه‌سي، باتدي
قورتاريرلار بيزيم ائللر، گولو، توفانلار اليندن
سالديريرلار مارالي، ييرتيجي قاپلانلار اليندن
قانتاريرلار شرفين شربتين، اينسانلار اليندن
اوجا‌باش، عشقه ياناش، آي نه گوزل، ائللريميز وار
آل ياناغ، بوللو بوتاغ، آي نه گولر، گوللريميز وار
حسن اسدی " شبدیز
سحر
هنگام کمانی شدن قامت شب پیر
هنگام شکافته شدن افق در گرگ و میش صبح
هنگام سرازیر شدن خون شفق از شانه‌ی کوهساران
قله‌ها، دره‌ها و صخره‌های باشکوه، آغشته می‌شوند به رنگ خون
و نغمه‌ی موج چشمه‌ساران، باغ های پرشکوفه را از خواب برمی‌انگیزند
هنگام جاری شدن چشمه‌ها در باغ‌های پرشکوفه
هنگام آویخته شدن مروارید شبنم از گردن عروس لاله‌ها
هنگام جلوه‌ی نگاه نازآلود نسترن و شوخ‌چشمی‌های خمارین نرگس
مرغان شوریده را بنگر که چه هنگامه‌ای برپا می‌کنند
و چسان گلها را با جادوی نغمه‌سرایی مدهوش می‌سازند
هنگام، که ساز می‌نوازد خنیاگر نسیم در باغ‌ساران پرشکوه
و موج نغمه‌اش را تا اوج کوهساران پَر می‌دهد
و لرزه بر اندام سنگها می‌افکند
این ترانه‌ی باشکوه زندگی‌ست که با نجوای روحنوازش گوشها را می‌آکند
و موج چشمه ساران را به رقص وامی‌دارد
سحرگاهان به تفرج درآی تا پهندشت های دلپذیر را نظاره کنی
و ببینی خورشیدی را که توفانی از روشنی برمی‌انگیزد
و چونان قهرمانی، دیوار زندان شب را با نیزه‌ی فروغ می‌شکافد
انگار «کوراوغلو»ست که سوار بر سمند باد، در دل تاریکی می‌تازد
گریبان ظلمت را می‌درد و بیرق خورشید می‌افرازد
انگار نغمه‌های آزادگی‌ست که بر گستره‌ی زمین افشانده می‌شود
و یا ستارگان آتشْ‌‌دامن است که بر سفره‌ی خاک می‌بارد
و توفانی از دریای نور برمی‌انگیزد
انگار نور، قامت افراشته و موج روشنایی تا افق بالا می‌رود
و تاریکی را چون زورقی غرق می‌سازد
ایل دلاور ما، گلها را از پنجه‌ی توفان
و آهوان را از چنگال پلنگان رهایی می‌بخشند
و باده‌ی شرف را از دست انسانهای خوشنام، لاجرعه سرمی‌کشند
چه ایل باشکوهی داریم همه سرفراز و برازنده‌ی عشق
چه گلهای شادابی داریم همه پُر برگ و ارغوانی چهره
من نیز رمز انسانیت را از صدای شکوهمند تبارم درمی‌یابم
پرنده‌ی احساسم از قفس تنگ پَر می‌گیرد و بر بام دیارم می‌نشیند
تا از گرمجوشی نفس‌های تبارم، الهام بگیرد
اکنون فریاد می‌زنم «زنده باد سرزمین من»، «جانم فدای تبارم»
«ای آذربایجان منم جانفدای زبان شیرین تو و جان‌نثارِ شاعرانِ شیرینْ‌زبان تو»
حسن اسدی " شبدیز
ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺯ ﺭﺧﺴﺎﺭﻩﯼ ﻧﻮﺭﺍﻧﻲ ﺗﻮ(حسن اسدی ،شبدیز)